Verðbólga og verðbólgumarkmið Seðlabankans

Helsta markmið stefnu Seðlabanka Íslands í peningamálum er stöðugt verðlag. Hinn 27. mars 2001 tók bankinn upp upp formlegt verðbólgumarkmið. Samkvæmt þessum markmiðum stefnir Seðlabankinn að því að verðbólga, reiknuð sem árleg hækkun vísitölu neysluverðs á tólf mánuðum, verði að jafnaði sem næst 2½%.   Við skulum nú kíkja á hvernig bankanum og ríkisstjórninni hefur tekist til við að ná þessu markmiði undanfarin misseri:

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Eins og sést á þessari mynd, sem fengin er af heimasíðu Seðlabankans, tókst ágætlega að halda verðbólgunni innan verðbólgumarkmiðs bankans þar til í apríl 2004 að los koma á verðbólguna.  Nokkuð jafnvægi náðist á ný í kringum maí júní 2005 en eftir það er eins og fjandinn hafi orðið laus.

Ef við rifjum það aðeins upp þá tók Davíð Oddsson við sem seðlabankastjóri þann 25. október 2005.  Ef við lítum til þess að aðalmarkmið Seðlabankans er að halda verðbólgunni undir 2,5% þá er óhætt að segja að frammistaða hins nýja formanns bankaráðs Seðlabankans er ekkert sérstaklega góð.  Þegar hann tók við var verðbólgan um 4% en síðan hefur leiðin legið upp á við, náði vel yfir 8% um mitt síðasta ár og er nú í um 7,4%.

Það er kannski ósanngjarnt að rekja þessa miklu bylgju verðhækkana til komu Davíðs í stólinn í Seðlabankanum en tímasetningin er þó ansi áhugaverð verður að segjast.  Hins vegar getur ríkisstjórnin engan veginn vikist undan ábyrgð á þessu ástandi.  7-8% verðbólga er algjörlega óviðunandi.